Godziny pracy pedagoga szkolnego

Poniedziałek:

 

Wtorek

 

Środa

 

Czwartek

 

Piątek

 

 Na czym polega praca pedagoga szkolnego?

Podstawowym celem pracy pedagoga szkolnego jest organizowanie pomocy i opieki psychologiczno-pedagogicznej dla uczniów, podejmowanie różnorodnych działań w szkole i środowisku w celu wspomagania ich rozwoju osobistego oraz efektywności uczenia się. Działania te opierają się na współpracy z nauczycielami, rodzicami, organami szkoły oraz instytucjami pozaszkolnymi.

Główną rolą pedagoga jest przede wszystkim analiza sytuacji wychowawczej w szkole i poszukiwanie wraz z nauczycielami środków zaradczych w przypadku wystąpienia trudności rozwojowych , dydaktyczno- wychowawczych, a także rodzinnych ucznia. 

Główne obszary pracy pedagoga to:

1. Prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola i szkoły.
2. Diagnozowanie sytuacji wychowawczych w przedszkolu i szkole w celu rozwiązywania problemów wychowawczych stanowiących bariery i ograniczających aktywne i pełne uczestnictwo ucznia w życiu placówki.
3. Udzielanie uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb, między innymi:

• prowadzenie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych
• prowadzenie treningów EEG biofeedback
• udzielanie porad i konsultacji           

4. Podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i   młodzieży.
5. Minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku przedszkolnym, szkolnym i pozaszkolnym uczniów.
6.  Inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych.
7. Wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów

 

Pedagog szkolny w swojej pracy kieruje się poniższymi zasadami:

Zasada dyskretnej opieki, która wynika z prawa dziecka do godności osobistej i szczególnej właściwości okresu dojrzewania jaką jest nadwrażliwość na naruszenie prywatności. Pedagog zawsze stara się być taktowny, unika ostentacyjnego udzielania pomocy, okazywania litości, by nie zawstydzić lub upokorzyć.

Zasada odpowiedzialności za pełny rozwój każdego ucznia, bo każde dziecko jest najwyższą wartością. Pedagog stara się poznać indywidualne możliwości każdego ucznia, jego warunki rodzinne, społeczne – i wiedzę tą wykorzystuje organizując proces wychowania.

Zasada ufności opiekuńczej, która wynika z konieczności wzbudzania w uczniach przeświadczenia, że pedagog jest tą osobą, u której zawsze znajda wsparcie i pomoc. Pedagog stara się, żeby uczniowie widzieli w nim przyjaciela, do którego mogą się zwrócić w każdej sprawie.

Zasada podmiotowości ucznia, która wnika z założenia że dziecko jest podmiotem wszystkich działań. Pedagog stara się wyrabiać u uczniów poczucie odpowiedzialności za siebie i swoich kolegów.

Zasada bezwzględnej walki z zagrożeniem w rozwoju uczniów. Rola pedagoga wymaga ogromnego wyczulenia na wszelkie nieprawidłowości, wypaczenia i deformacje zarówno w życiu szkolnym, jak i najbliższym środowisku.

 

Do pedagoga szkolnego może przyjść każdy, kto ma jakiś kłopot,  a nie potrafi sobie z nim samodzielnie poradzić.

Uczniu, zwróć się do pedagoga szkolnego, gdy:

• Czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś samotny/a
• Nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem
• Masz problemy rodzinne
• Znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej
• Chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem
• Chciałbyś pomóc innym, lecz nie wiesz, w jaki sposób
• Masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić
• Przyjdź także z każdą sprawą, z którą sam nie potrafisz sobie poradzić

Rodzicu, do pedagoga szkolnego możesz przyjść, gdy zauważysz:

• trudności w nauce bądź niepowodzenia szkolne dziecka;
• problemy z zachowaniem dziecka (zmiany zachowania dziecka, problemy dziecka z rówieśnikami);
• uzyskania informacji o dalszej ścieżce edukacyjno – zawodowej dla swojego dziecka.

Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne to specjalistyczne zajęcia dodatkowe dla dzieci w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Zajęcia te przeznaczone są przede wszystkim dla dzieci z:

• różnego rodzaju niepełnosprawnościami,
• z inteligencją niższą niż przeciętna,
• ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja, dysortografia, dysgrafia, dyskalkulia).

Mogą uczestniczyć w nich także uczniowie przejawiający trudności edukacyjne, wymagający wsparcia i pomocy. Zajęcia są organizowane w grupach do 5 osób, co pozwala na dostosowanie treści do potrzeb dziecka.
 

Na czym polegają zajęcia korekcyjno-kompensacyjne

Czego można oczekiwać, korzystając z tego typu wsparcia? Podczas zajęć korekcyjno-kompensacyjnych ważna jest przede wszystkim realizacja zaleceń zawartych w dokumentach wydanych przez poradnie psychologiczno-pedagogiczne. Specjalista-terapeuta skupia się w szczególności na mocnych i słabych stronach dziecka, jego umiejętnościach, a także obszarach wymagających pracy korekcyjno-kompensacyjnej.

Korekcja – będzie dotyczyła ćwiczenia najsłabiej opanowanych i najgłębiej zaburzonych umiejętności dziecka.
Kompensacja – skupi się wokół przeplatania ćwiczeń funkcji niezaburzonych z zaburzonymi.

W terapii równie istotne jest uwzględnienie poziomu motywacji dziecka, a jej cele są określane przez osobę prowadzącą zajęcia w oparciu o wszystkie powyższe czynniki.

 

Cele zajęć korekcyjno-kompensacyjnych

Cele terapii korekcyjno-kompensacyjnej w znacznym stopniu są uzależnione między innymi od etapu edukacyjnego, na którym znajduje się dziecko. W klasach I-III praca terapeutyczna jest skupiona na rozpoznawaniu i pracy z przyczynami trudności w uczeniu się, w tym z symptomami ryzyka dysleksji. Natomiast w klasach IV-VIII celem ogólnym jest doskonalenie umiejętności pisania, czytania (w tym czytania ze zrozumieniem) oraz stworzenie możliwości rozwoju intelektualnego. Terapia ma prowadzić do przezwyciężania skutków niepowodzeń szkolnych oraz wesprzeć ucznia w jego funkcjonowaniu emocjonalnym i społecznym. Zadania podejmowane na zajęciach skupiają się na wielu obszarach rozwoju i są dostosowywane do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka.

Zajęcia polegają na:

• stymulowaniu rozwoju umysłowego i procesów poznawczych,
• usprawnianiu percepcji wzrokowej i słuchowej,
• rozwijaniu grafomotoryki i sprawności manualnej oraz orientacji przestrzennej,
• ćwiczeniu i doskonaleniu umiejętności pisania i czytania, poprawności ortograficznej, umiejętności matematycznych, koncentracji uwagi.

Wsparcie i możliwość rozwoju w powyższych obszarach daje uczniowi szansę na zmniejszenie liczby niepowodzeń szkolnych. Te działania wzmacniają pewność siebie i poczucie wartości dziecka.

Aby zajęcia korekcyjno-kompensacyjne przyniosły zamierzony efekt, powinny spełniać szereg ogólnych zasad terapii pedagogicznej. Muszą być dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka, zarówno pod względem metod pracy, jak również potrzebnego czasu i tempa. Równie ważna jest systematyczność wykonywania ćwiczeń tak w szkole, jak i w domu, a także zapewnienie poczucia życzliwości i akceptacji.

 

Wsparcie rodzica

Bardzo ważnym zadaniem rodzica jest przypominanie dziecku o konieczności uczestniczenia w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych, zwłaszcza w przypadku starszych dzieci. Uczniowie nie zawsze widzą potrzebę podejmowania dodatkowych ćwiczeń i potrzebują wsparcia oraz motywacji. Cenne jest również utrwalanie umiejętności poprzez wykonywanie zadań w domu oraz podtrzymywanie współpracy z pedagogiem terapeutą.

 

Biofeedback jest metodą terapeutyczną wykorzystującą mechanizm biologicznego sprzężenia zwrotnego.

Biologiczne sprzężenie zwrotne jest naturalnym (fizjologicznym) procesem, w którym organizm reaguje ograniczeniem lub wzmocnieniem swoich funkcji.

W zależności od potrzeb, bazując na diagnozie, terapeuta przygotowuje indywidualny protokół terapii. Plan ten obejmuje wzmacnianie pożądanych częstotliwości czynności mózgu (na ogół pasm alfa, SMR i beta1) oraz ograniczanie niepożądanych częstotliwości tej czynności (najczęściej theta i beta2) w odpowiednio dobranych obszarach.

 

Treningi biofeedback można wykonywać u dzieci już od piątego roku życia.

Przeprowadzane regularnie zwiększają potencjał umysłowy i uwagę u dzieci, wspomagając kreatywność, szybkość myślenia i pamięć. Pomagają także wyciszyć nadmierne emocje.

 

Regularne treningi przynoszą trwałe korzyści, takie jak:

• poprawa wyników w szkole,
• polepszenie koncentracji,
• poprawa pamięci,
• podniesienie samooceny,
• odporność na czynniki rozpraszające,
• zwiększenie zdolności językowych (pisanie, czytanie ze zrozumieniem, szybsza nauka języków obcych),
• usprawnienie motoryki,
• większa odporność na stres,
• zdolność do opanowania gniewu i kontrolowania emocji,
• lepszy kontakt z otoczeniem,
• wyciszenie, zmniejszenie nadpobudliwości psychoruchowej.

 

Treningi biofeedback skutecznie wspomagają terapię w przypadku:

• ADHD,
• ADD,
• dysleksji,
• zaburzeń zachowania (jak agresja, nadwrażliwość),
• fobii,
• zaburzeń mowy.

TRUDNOŚCI SZKOLNE

 

Biofeedback jest idealnym rozwiązaniem dla dzieci z trudnościami szkolnymi, problemami z koncentracją czy skupieniem uwagi.

Jest również skuteczną pomocą dla tych, którzy mają trudność w kontaktach z rówieśnikami, skłonnościami do wybuchów agresji i nie radzą sobie ze stresem. U dzieci niemających problemów w nauce treningi są doskonałym sposobem stymulowania rozwoju intelektualnego, poprawiania pamięci i nauki radzenia sobie w stresujących sytuacjach.

 

Biofeedback jest szczególnie skuteczny w terapii ADHD.

Nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Zaburzenie to charakteryzuje się:

• problemami z utrzymaniem uwagi,
• problemami z kontrolą impulsywnością,
• nadmierną ruchliwością i niepokojem.

Bbiofeedback jest nieinwazyjną alternatywą dla częstego stosowania w ADHD leczenia farmakologicznego. Efekt leczniczy jest trwały, podczas gdy leki tylko kontrolują objawy.

 

Dysleksja i inne specyficzne zaburzenia uczenia.

Specyficzne zaburzenia uczenia mogą objawiać się w postaci trudności w czytaniu (dysleksja), pisemnym wypowiadaniu się (dysgrafia i dysortografia) lub nauce matematyki (dyskalkulia). Spowodowane są zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych i motorycznych: słuchowo- językowych, wzrokowych, motoryki małej, lateralizacji, orientacji przestrzennej, koordynacji wzrokowo- ruchowej oraz ich integracji.

Treningi biofeedback wspomagają neuroprzewodzenie w mózgu oraz wpływają na poprawienie komunikacji między różnymi obszarami kory mózgowej. Ułatwia to integrację bodźców sensorycznych. Dziecko uczy się kontrolować poziom swojej koncentracji tak, aby osiągnąć cel w trakcie gry. Przekłada się to na funkcjonowanie w życiu codziennym poprzez naukę dyscypliny i budowanie świadomości, że dzięki treningom można przekraczać swoje ograniczenia.

 

Autyzm.

Badania dowodzą, że systematyczne treningi biofeedback mogą być skuteczną formą terapii u dzieci autystycznych w obszarach: werbalnym, fizycznym i komunikacji społecznej.

Przeprowadzone badania naukowe wskazują również na poprawę mowy, równowagi emocjonalnej, rozumienia i mimiki. Biofeedback wpływa także na zmniejszenie wrażliwości sensorycznej oraz na poprawę reagowania na zmiany w otoczeniu.

 

Zajęcia dodatkowe.

Dzieci i młodzież w wieku szkolnym mają bardzo dużo zajęć i nauki dodatkowej. Treningi biofeedback pomagają maksymalnie wykorzystać potencjał uczniów. Umożliwiają szybszą i skuteczniejszą naukę języków obcych oraz lepsze stosowanie nabytej wiedzy w życiu.